Mannendag Sportspektakel 2014

Afgelopen kermis werd ik benaderd door mijn goede vriend Karel om deel te nemen aan het jaarlijks terugkerende invitatie tennis toernooi tijdens de sportdagen in Spierdijk. Voor de mensen die mij niet kennen zal ik mij even voorstellen: ik ben Paul Olijhoek uit Hoorn en ik ben een aantal jaren actief geweest als speler van de voetbalvereniging St.George. Ik was een speler met de lichaamsbouw van Van Hanegem , echter zonder diens kwaliteiten. Ik zal dan ook niet herinnerd worden vanwege mijn fluwelen techniek, maar eerder door de meest diep donker-rode kaart, ooit binnengehaald door een St.George speler ( GSV uit ). Een overtreding waar nog generaties lang schande van zal worden gesproken. Verder ontbrak het mij vooral aan overzicht: mijn spel speelde zich voornamelijk af rondom mijn standbeen, leuk voor op de vierkante meter, maar het voegde aan het totaal niet veel toe. Nee, voor mij geen “standbeen”op het dorpsplein vanwege mijn verdiensten voor de plaatselijke FC.

Aangenaam verrast was ik dan ook met de uitnodiging van Karel. Achterdochtig ook. Was ik uitgenodigd om aan de zegekar van Karel en consorten te worden gebonden , als lachertje van het toernooi ?? Ik was er niet gerust op toen ik zaterdagmiddag richting Spierdijk vertrok. Hoewel het laatste voorjaarbuitje een onevenredig grote hoeveelheid sahara-zand op het complex had achtergelaten, lagen de banen er schitterend bij in de stralende namiddag zon. Tussen het talrijk toegestroomde publiek spotte ik een aantal erkende tenniscriticasters avant la lettre.  Ton Knijn , Kees Bakker en Willem Snoek waren vertegenwoordigd. Ik zou mij tot het uiterste moeten inspannen om straks niet te worden geslachtofferd door deze kenners. Ik weet dat het Spierdijkse publiek kritisch is, hard in haar oordeel, doch rechtvaardig. De lat lag hoog….

De organisatie en catering was in handen van de meer dan capabele Bets en Martijn en hoewel ik enige  plaatselijke coryfeeën ( o.a. Willem ‘slice’Laan en Aadje ‘baseline”Dignum ) miste, schrok ik toch van de sterkte van het bijeengebrachte spelersveld. Hier stonden een 16-tal tot op het bot gemotiveerde gravelbijters klaar om mij met huid en haar te verslinden. De crème de la crème , allemaal solide gepositioneerd in de Spierdijkse tennis top 100. De enige uitzondering was een voormalig familielid  ( koude kant !!) die in mijn ogen weer te veel leunde op zijn in aanleg overvloedig aanwezige balgevoel . Hij staat werkelijk bol ( van het talent), maar ziet nog steeds niet in dat resultaten pas dan volgen als ook de nodige fysieke arbeid is geleverd. De laakbare Ajax-mentaliteit zeg maar: op niets gebaseerde arrogantie, ervan uitgaande dat slechts het hebben van talent voldoende is voor het behalen van resultaten. Dat is een houding die vaak gelogenstraft wordt en die ook vandaag weer opgeld zou doen. Frank zou geen rol van betekenis spelen tijdens dit toernooi… 90 % zweet en 10 % talent, geen woorden maar daden, zeg ik altijd maar.

De eerste wedstrijd behoefde ik gelukkig niet op het center-court te spelen. De gesel van het publiek zou mij nog even bespaard blijven. Samen met mijn maat Karel ‘curvebal’ Sleegers werd de strijd aangebonden met Arjan en Co. Wat direct opviel was dat ik toch wel een andere tennisachtergrond had dan de Spierdijkse spelers. Ik kom uit de Hoornse hardhitters school; kracht boven richting en accuratesse. Het moet hard.  Zuiverheid en richting is van ondergeschikt belang en voor verbetering vatbaar ( sorry Co…) . Ook de etiquette is hier geheel anders. Thuis spelen wij altijd in het enigszins steriele, conservatieve Wimbledonwit, hier waren kledingsgewijs frivoliteiten geoorloofd. Felle kleuren, vrije tijdskleding en zwembroeken…Dat vond ik wel een verademing. Het vermindert de druk. Wat mij wel verbaasde was dat ik geen verontschuldigend “sorry” hoorde als de tegenstander een punt scoorde met behulp van de netband, slechts een verfoeilijk gegniffel. Maar goed, ’s lands wijs , ’s lands eer moet je maar denken. Wat mij nog meer verbaasde was dat Karel ballen

goedkeurde die door onze tegenstanders ruim werden uitgeslagen. Ik heb Karel nog nooit op enig sportief gedrag kunnen betrappen. Aan de andere kant begrijp ik het ook weer wel: als lijnrechter bij St.George zag hij meestal ook heel andere lijnen  dan de tegenstander…

Het toernooi verliep verder voorspoedig voor mij. Een gunstige loting , de juiste partners en je kunt een aardig resultaat behalen. Wat wel opviel was de  helft van het speelveld van waar ik moest serveren altijd onverklaarbaar veel groter was dan de helft van het speelveld waarin mijn service zou moeten belanden. Wat nog onverklaarbaarder was , was het feit dat dit gevoel meeverhuisde als er van speelhelft moest worden gewisseld. We zullen het maar op de mystieke krachten in de sport afschuiven.  Ik sprokkelde desondanks de nodige puntjes bij elkaar. Alleen Jack en Co wisten John en mij alle hoeken van het veld te laten zien. Ik had Jack ‘thunderbal’ Snoek al voor aanvang van het toernooi gehoord over zijn nieuwe bespanning van zijn racket en de daarbij behorende druk per cm2. Dit ,in combinatie met het zicht op zijn imponerende gestalte aan de andere kant van het net, getooid met vervaarlijke zonnebril, het racket strak voor zich uit , de knieën licht gebogen, alwaar hij in de poephouding op mijn service stond te wachten, bracht mij behoorlijk van mijn stuk. Ook zijn zogenaamd opbeurende opmerkingen ( “ja, zo’n bal  kan plotseling dalen, Paul “)werden door mij niet als dusdanig ervaren en deden mijn zelfvertrouwen geen goed. 

Wat na afloop van de strak georganiseerde prijsuitreiking opviel was dat slechts de niet actieve leden van de vereniging in de prijzen vielen. Was dit een georkestreerde poging om het tanende ledental van de vereniging op te vijzelen? Anders is het natuurlijk niet te verklaren hoe een verdwaalde badmintonspeler als Ruud Meester in de prijzen kon vallen. Nog nooit een speler gezien  die een bal tijdens een lob zo weinig vaart mee kan geven. Ruud zijn spel behoeft bij het bekijken van de videobeelden tijdens een eventuele nabespreking in ieder geval geen slow motion.. Verder kan je hem er gerust bij hebben.

Al met al een uitstekend georganiseerde en verlopen dag, zeker voor herhaling vatbaar en ik ben er van overtuigd dat Bets er volgend jaar in zal slagen om een nog sterker veld te contracteren om mij een lesje in nederigheid te leren. Tot dan , paul olijhoek